Never a dull moment in Hanukkah
Door: Dorien
Blijf op de hoogte en volg Dorien
06 December 2009 | Ghana, Sunyani
Goedemiddag,
Allereerst: Het is weer een veel te lang verslag geworden. Tip: Lees het dag voor dag.
Wat een week! Sinds mijn laatste echte bericht (die schortenpromotie even niet meegerekend) is er weer zo veel gebeurd! Iedere dag doen we nog nieuwe indrukken op.
Na ons internetcafe bezoek maandag hebben we rijstballen met pindasoep gegeten. Marja's ritme is zo dat ze na het eten altijd nog iets met de grotere kinderen gaat doen. Maandag was dat lezen en ik denk dat ik dat er wel in houd. Toen ik met Rose en Leticia (ongeveer 8 en 11 jaar) wat simpele boekjes aan het lezen was merkte ik hoe slecht zij eigenlijk lezen. Veel woorden gokken ze en als je ze de woorden dan letter voor letter laat spellen maken ze er nog niets van. Vandaar lijkt het me een goed idee om zo'n twee keer in de week te blijven lezen. Een bibliotheek is ook echt een nuttige investering, maar dat komt. Ze hebben al heel veel boekjes en ik denk dat ik die eerst maar eens ga sorteren. Verder worden ze misschien wat wereldwijzer. Zo ging er een wereld voor Gideon open toen Marja naar aanleiding van een plaatje van een Dolfijn vertelde dat ze met dolfijnen had gezwommen. Dingen die wij als basiskennis beschouwen kennen sommige kinderen hier helemaal niet. Zo vroeg Esther (17) bij de watervallen of een vrouw met traditionele Indiase kleren aan uit Japan of uit India kwam.
Dinsdag stond vooral in het teken van schorten. Het grootste deel van de dag bracht ik door in de zomerhut van de vrijwilligers, ofwel het naaiatelier. 's Avonds kregen wij op onze kamer bezoek van een gekko (soort hagedis) die op mijn blote rug sprong. Gelukkig sloot held van de dag Tynke hem op tussen het raam en de hor.
Woensdag zijn we naar de markt geweest om nog eens 40 meelzakken (voor de achterkant van de schort, zie tweede foto van het laatste bericht) en 70 yard (is ongeveer 70 meter) stof te kopen. We liepen midden op de dag in de hete zon en mijn armen zijn flink verbrand. Ik ben op mijn verjaardag nog nooit zo bruin geweest. Woensdagavond reden Marja en ik mee naar Mariettes huis om de foto's van de schorten op onze weblogs te plaatsen. Ik kan het heel goed vinden met Marja en het werd ook een heel gezellige avond.
Donderdag hebben we wel heel veel nieuwe indrukken opgedaan: 's Ochtends gingen we met Esther, Belinda, Yaw, Kwabena en Kwasi mee naar de staatsschool waar zij heengaan. Onderweg (lopend) vroeg ik Esther, die in haar laatste jaar van high school zit, wat ze volgend jaar wilde gaan doen. Ze wilde actrice worden en 'mama' had gezegd dat zij en Leticia naar de acteerschool mochten als ze hun middelbare school afmaakten. Ik, dom kind, verbaasde me erover dat ze nog contact met haar moeder had. Pas toen ik vroeg of haar moeder dan in Sunyani woonde en zij antwoordde dat ze niet wist waar haar moeder was, drong het tot me door dat ze met 'mama' Mariette bedoelde. Pijnlijk, maar gelukkig leek ze zelf niet echt gekwetst.
Op school werden de kinderen in rijen opgesteld en door een aantal docentes gecontroleerd op te lange of vieze nagels. De meerderheid van de kinderen slaagde blijkbaar niet voor die test want die kregen een fikse tik met een stok op hun armen, rug of benen. Toen ik vertelde dat wij als straf langer op school moeten blijven of extra werk moeten maken, antwoordde een van de docentes dat de kinderen het hier een eer vinden om langer op school te blijven (daar ben ik nog niet helemaal van overtuigd) en dat extra werk geen optie was omdat vervelend werk als onkruid wieden ook de hobby van sommige kinderen is.
De lessen zijn heel anders. Typerend is het volgende voorbeeld: Alle kinderen moesten tijdens de les ICT (computerles, terwijl de school geen computers heeft) de definitie van software opschrijven. Vervolgens schrijft ieder kind letterlijk dezelfde zin op. Hier op school leer je niet kritisch denken, maar rijtjes en definities uit je hoofd leren en weer ophoesten. Zelf heb ik ook nog even voor de klas gestaan bij science (natuurkunde) nog wel! Ik legde uit hoe je 15/100 moest uitrekenen, maar het is zo lastig als je je tafels niet kent.
's Middags zijn we naar het dorpje gegaan waar Adwoa en Rose vandaan komen. Onvoorstelbaar dat mensen hun hele leven doorbrengen op zo'n plek, zonder elektriciteit en stromend water. Dus ook geen auto, amper maar informatie over wat er in de wereld gebeurt en voor het ziekenhuis (in Sunyani) moeten ze een paar uur lopen. Alle dorpsbewoners hebben we een ontwormingskuur en een zakje water gegeven. Verder nog wat koekjes, snoepjes en een bellenblaas. Dat laatste vond ik wel raar om te doen. Het voelde een beetje als: Oh zielige negertjes, kijk eens wat wij rijke blanken wel hebben en jullie niet. Zeker omdat we maar 10 bellenblazen voor 30 kinderen hadden. Maar goed, misschien hebben ze zelfs van een bellenblaas nog nooit gehoord en zorgde dit nieuwe speelgoed ervoor dat ze de dag van hun leven hadden...
Het 'dorpje' waar we even later heengingen en Mafia (een van de kinderen uit Hanukkah die er sinds een paar weken zit) vandaan komt was zelfs nog primitiever dan dat van Adwoa en Rose. Er stonden welgeteld 2 huisjes, een schuur, wat waslijnen en wat ketels om in te koken. De blik in de ogen van de moeder van Mafia was meer dan geweldig, maar gek genoeg raakte ze haar met geen vinger aan. Daar bleek ook dat geen van de drie bewoners Engels sprak (en Mafia dus ook niet) maar ook geen Twi, de Ghanese taal die ze in dit deel spreken. In plaats daarvan spreekt ze een andere Ghanese taal die helemaal niet op het Twi lijkt. Dat arme kind is dus al weken op een plek waar ze geen woord verstaat van wat er tegen haar gezegd wordt en waar ze zich zelf ook niet verstaanbaar kan maken!
Op de hele smalle weg (vol kuilen) terug schuurde Mariettes nieuwe auto (een paar dagen oud) nog tegen een boompje dat niet te zien was. Een heel stuk van de auto af! Wel ironisch, niet? Dat we net uit een dorpje komen waar ze niet eens elektriciteit hebben en onze grootste zorg is of de auto gemaakt kan worden.
Vrijdagmiddag deed ik mee met de Bible studies. Onder het genot van een pakje drinken en een pakje koekjes luisterden de oudste kinderen naar Mariette die stukjes uit de bijbel voorlas en aan de hand daarvan levenslessen gaf. Met voorbeelden uit haar eigen jeugd legde ze bijvoorbeeld uit dat je niet mag liegen, etc. Dit is de plek waar kinderen geleerd wordt kritisch na te denken! Mariette vroeg wel hoe de kinderen de bijbelteksten interpreteerden, in tegensteling tot de lessen op school.
Vrijdagavond was er 'prayers' (kerk). Net als vorig jaar maakte de zang, dans, het geklap en de vrolijkheid veel indruk op me. Naar de kerk gaan hier is een feest! Maar ook van de 'healing' aan het einde werd is stil. Twee volwassenen raakten weer in een soort van trance.
Na die tijd zijn we nog met een van de kleintjes, baby Moses, naar het ziekenhuis geweest want hij was de hele dag al aan het overgeven en aan de diarree. Mariette en Corina (verpleegster in Nederland) voorspelden al van tevoren wat voor medicijnen hij zou krijgen en ja hoor, er werd antibiotica, iets tegen het overgeven en anti-malaria medicijnen voorgeschreven. Jammer alleen dat ze anti-malaria medicijnen niet op voorraad hadden. Dat lijkt me toch een van de meest voorkomende ziektes hier...
Gisteren heb ik met Jennifer, Leticia, Afia en Rose een appeltaarten gebakken bij Mariette thuis. Daarna hebben we Sinterklaas gevierd in het weeshuis. Niet met kadootjes, omdat de kinderen met kerst ook al kadootjes krijgen, maar met bingo, pepernoten en (koude) chocolademelk. Het was heel gezellig.
Op mijn verjaardag hebben er sinds de basisschool niet meer zo veel mensen voor me gezongen, een heel weeshuis! Verder ben ik nog nooit zo bruin geweest op 6 december. Al met al is mijn verjaardag hier wel (weer eens iets) anders, maar wel leuk. Ik heb van de kinderen en Mariette en Moses heel veel chocola gekregen, drie armbandjes en een boekje om Twi te leren. Vanmiddag gaan we appeltaart eten en vanavond uit eten in het Eusbett hotel. Ik zal een wijntje op jullie drinken!
Liefs Dorien
Allereerst: Het is weer een veel te lang verslag geworden. Tip: Lees het dag voor dag.
Wat een week! Sinds mijn laatste echte bericht (die schortenpromotie even niet meegerekend) is er weer zo veel gebeurd! Iedere dag doen we nog nieuwe indrukken op.
Na ons internetcafe bezoek maandag hebben we rijstballen met pindasoep gegeten. Marja's ritme is zo dat ze na het eten altijd nog iets met de grotere kinderen gaat doen. Maandag was dat lezen en ik denk dat ik dat er wel in houd. Toen ik met Rose en Leticia (ongeveer 8 en 11 jaar) wat simpele boekjes aan het lezen was merkte ik hoe slecht zij eigenlijk lezen. Veel woorden gokken ze en als je ze de woorden dan letter voor letter laat spellen maken ze er nog niets van. Vandaar lijkt het me een goed idee om zo'n twee keer in de week te blijven lezen. Een bibliotheek is ook echt een nuttige investering, maar dat komt. Ze hebben al heel veel boekjes en ik denk dat ik die eerst maar eens ga sorteren. Verder worden ze misschien wat wereldwijzer. Zo ging er een wereld voor Gideon open toen Marja naar aanleiding van een plaatje van een Dolfijn vertelde dat ze met dolfijnen had gezwommen. Dingen die wij als basiskennis beschouwen kennen sommige kinderen hier helemaal niet. Zo vroeg Esther (17) bij de watervallen of een vrouw met traditionele Indiase kleren aan uit Japan of uit India kwam.
Dinsdag stond vooral in het teken van schorten. Het grootste deel van de dag bracht ik door in de zomerhut van de vrijwilligers, ofwel het naaiatelier. 's Avonds kregen wij op onze kamer bezoek van een gekko (soort hagedis) die op mijn blote rug sprong. Gelukkig sloot held van de dag Tynke hem op tussen het raam en de hor.
Woensdag zijn we naar de markt geweest om nog eens 40 meelzakken (voor de achterkant van de schort, zie tweede foto van het laatste bericht) en 70 yard (is ongeveer 70 meter) stof te kopen. We liepen midden op de dag in de hete zon en mijn armen zijn flink verbrand. Ik ben op mijn verjaardag nog nooit zo bruin geweest. Woensdagavond reden Marja en ik mee naar Mariettes huis om de foto's van de schorten op onze weblogs te plaatsen. Ik kan het heel goed vinden met Marja en het werd ook een heel gezellige avond.
Donderdag hebben we wel heel veel nieuwe indrukken opgedaan: 's Ochtends gingen we met Esther, Belinda, Yaw, Kwabena en Kwasi mee naar de staatsschool waar zij heengaan. Onderweg (lopend) vroeg ik Esther, die in haar laatste jaar van high school zit, wat ze volgend jaar wilde gaan doen. Ze wilde actrice worden en 'mama' had gezegd dat zij en Leticia naar de acteerschool mochten als ze hun middelbare school afmaakten. Ik, dom kind, verbaasde me erover dat ze nog contact met haar moeder had. Pas toen ik vroeg of haar moeder dan in Sunyani woonde en zij antwoordde dat ze niet wist waar haar moeder was, drong het tot me door dat ze met 'mama' Mariette bedoelde. Pijnlijk, maar gelukkig leek ze zelf niet echt gekwetst.
Op school werden de kinderen in rijen opgesteld en door een aantal docentes gecontroleerd op te lange of vieze nagels. De meerderheid van de kinderen slaagde blijkbaar niet voor die test want die kregen een fikse tik met een stok op hun armen, rug of benen. Toen ik vertelde dat wij als straf langer op school moeten blijven of extra werk moeten maken, antwoordde een van de docentes dat de kinderen het hier een eer vinden om langer op school te blijven (daar ben ik nog niet helemaal van overtuigd) en dat extra werk geen optie was omdat vervelend werk als onkruid wieden ook de hobby van sommige kinderen is.
De lessen zijn heel anders. Typerend is het volgende voorbeeld: Alle kinderen moesten tijdens de les ICT (computerles, terwijl de school geen computers heeft) de definitie van software opschrijven. Vervolgens schrijft ieder kind letterlijk dezelfde zin op. Hier op school leer je niet kritisch denken, maar rijtjes en definities uit je hoofd leren en weer ophoesten. Zelf heb ik ook nog even voor de klas gestaan bij science (natuurkunde) nog wel! Ik legde uit hoe je 15/100 moest uitrekenen, maar het is zo lastig als je je tafels niet kent.
's Middags zijn we naar het dorpje gegaan waar Adwoa en Rose vandaan komen. Onvoorstelbaar dat mensen hun hele leven doorbrengen op zo'n plek, zonder elektriciteit en stromend water. Dus ook geen auto, amper maar informatie over wat er in de wereld gebeurt en voor het ziekenhuis (in Sunyani) moeten ze een paar uur lopen. Alle dorpsbewoners hebben we een ontwormingskuur en een zakje water gegeven. Verder nog wat koekjes, snoepjes en een bellenblaas. Dat laatste vond ik wel raar om te doen. Het voelde een beetje als: Oh zielige negertjes, kijk eens wat wij rijke blanken wel hebben en jullie niet. Zeker omdat we maar 10 bellenblazen voor 30 kinderen hadden. Maar goed, misschien hebben ze zelfs van een bellenblaas nog nooit gehoord en zorgde dit nieuwe speelgoed ervoor dat ze de dag van hun leven hadden...
Het 'dorpje' waar we even later heengingen en Mafia (een van de kinderen uit Hanukkah die er sinds een paar weken zit) vandaan komt was zelfs nog primitiever dan dat van Adwoa en Rose. Er stonden welgeteld 2 huisjes, een schuur, wat waslijnen en wat ketels om in te koken. De blik in de ogen van de moeder van Mafia was meer dan geweldig, maar gek genoeg raakte ze haar met geen vinger aan. Daar bleek ook dat geen van de drie bewoners Engels sprak (en Mafia dus ook niet) maar ook geen Twi, de Ghanese taal die ze in dit deel spreken. In plaats daarvan spreekt ze een andere Ghanese taal die helemaal niet op het Twi lijkt. Dat arme kind is dus al weken op een plek waar ze geen woord verstaat van wat er tegen haar gezegd wordt en waar ze zich zelf ook niet verstaanbaar kan maken!
Op de hele smalle weg (vol kuilen) terug schuurde Mariettes nieuwe auto (een paar dagen oud) nog tegen een boompje dat niet te zien was. Een heel stuk van de auto af! Wel ironisch, niet? Dat we net uit een dorpje komen waar ze niet eens elektriciteit hebben en onze grootste zorg is of de auto gemaakt kan worden.
Vrijdagmiddag deed ik mee met de Bible studies. Onder het genot van een pakje drinken en een pakje koekjes luisterden de oudste kinderen naar Mariette die stukjes uit de bijbel voorlas en aan de hand daarvan levenslessen gaf. Met voorbeelden uit haar eigen jeugd legde ze bijvoorbeeld uit dat je niet mag liegen, etc. Dit is de plek waar kinderen geleerd wordt kritisch na te denken! Mariette vroeg wel hoe de kinderen de bijbelteksten interpreteerden, in tegensteling tot de lessen op school.
Vrijdagavond was er 'prayers' (kerk). Net als vorig jaar maakte de zang, dans, het geklap en de vrolijkheid veel indruk op me. Naar de kerk gaan hier is een feest! Maar ook van de 'healing' aan het einde werd is stil. Twee volwassenen raakten weer in een soort van trance.
Na die tijd zijn we nog met een van de kleintjes, baby Moses, naar het ziekenhuis geweest want hij was de hele dag al aan het overgeven en aan de diarree. Mariette en Corina (verpleegster in Nederland) voorspelden al van tevoren wat voor medicijnen hij zou krijgen en ja hoor, er werd antibiotica, iets tegen het overgeven en anti-malaria medicijnen voorgeschreven. Jammer alleen dat ze anti-malaria medicijnen niet op voorraad hadden. Dat lijkt me toch een van de meest voorkomende ziektes hier...
Gisteren heb ik met Jennifer, Leticia, Afia en Rose een appeltaarten gebakken bij Mariette thuis. Daarna hebben we Sinterklaas gevierd in het weeshuis. Niet met kadootjes, omdat de kinderen met kerst ook al kadootjes krijgen, maar met bingo, pepernoten en (koude) chocolademelk. Het was heel gezellig.
Op mijn verjaardag hebben er sinds de basisschool niet meer zo veel mensen voor me gezongen, een heel weeshuis! Verder ben ik nog nooit zo bruin geweest op 6 december. Al met al is mijn verjaardag hier wel (weer eens iets) anders, maar wel leuk. Ik heb van de kinderen en Mariette en Moses heel veel chocola gekregen, drie armbandjes en een boekje om Twi te leren. Vanmiddag gaan we appeltaart eten en vanavond uit eten in het Eusbett hotel. Ik zal een wijntje op jullie drinken!
Liefs Dorien
-
07 December 2009 - 13:33
MAMA:
Hoi Dorien
Wat een mooi verhaal weer.
Genieten.Kind van 19?! -
07 December 2009 - 18:08
Astrid Hagen:
Hoi Dorien,
Allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Ik vind het super om via deze site van jou verhalen te mogen genieten en een kijkje te krijgen van hoe het er daar allemaal aan toe gaat.Zeer bijzonder.
Verder wil ik je laten weten dat een nichtje van mij op dit moment ook in Ghana zit. In Techiman zij is daar voor haar laatste coschap in het ziekenhuis.
Dorien ik blijf je volgen,
geniet van deze geweldige periode in je leven.
Groetjes,
Astrid -
07 December 2009 - 20:54
Daniel:
Nog van harte gefeliciteerd Dorien!
we blijven jullie volgen! -
08 December 2009 - 16:34
Roos:
Hoi Dorien,
meneer Schreurs was ook benieuwd hoe jij en Romy het hadden.
Is het ok als ik hem jullie weblog doorstuur?
Liefs Roos -
08 December 2009 - 22:35
Wikke:
Hee lieve Dorien!
Leuk om je verhalen te lezen, ben blij dat je je (zo te horen) vermaakt :) En gelukkig hebben er heel veel kindjes voor je gezongen, dat hoort ook zo op je verjaardag ( nogmaals sorry :()
ik wacht in spanning op je komende verhalen lief kind! kusje! -
09 December 2009 - 12:32
Oma Klunder:
Hoi Dorien
Mooi verhaal steeds weer leuk.En ook een fijne verj, gehad?
Groetjes voor Loes en jou van oma. -
10 December 2009 - 21:46
Siny:
lieve dorien, nog van harte gefeliciteerd, bijzonder zo/n verjaardag om nooit te vergeten. mijn internet lag er tijdje uit. Goed om je verhalen te lezen. Zwaar en leerzaam mooie ervaring, fijn dat je zoveel kunt doen. Een mooie tijd gewenst voor jou en je kinderen!
Liefs Siny -
11 December 2009 - 12:26
Germa:
Wat heb je je ervaringen weer prachtig weergegeven.
-
11 December 2009 - 21:59
Marianne:
heey dorien,
Wat een story zeg het lijkt wel alsof ik een boek zit te lezen....
Wel hartstikke leuk en fijn dat jullie het zo goed maken.Kon zondag (ik weet niet waarom???) niet op jouw site komen dus nog van harte en zo te lezen hebben jullie er toch iets heel gezelligs van gemaakt. Fijn te horen!!!!
Doe Loes en Romy heeeeel veel groeten van mij aub.
Heel veel liefs van marianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
